بتن سبک گازی اتوکلاو شده  (AAC) در دهه ۱۹۲۰میلادی برای نخستین بار توسط دکتر یوهان
الکس اریکسون استادیار انستیتو تکنولوژی استکهلم در كشور سوئد اختراع و توليد گرديد. انگيزه
توليد آن محافظت از جنگل ها و دستيابی به مصالحی با خواص چوب نظير سبكی، عايق حرارتی ،
قابليت برش و شكل دادن و در مقابل بدون معايب چوب مانند قابليت اشتعال ، پوسیدگی ،
تخریب توسط موریانه و … بود. پس از آن در سال ۱۹۴۵در مسیر تکامل این کالا ، مبتکران آلمانی
طرز برش آن را کشف کردند و با دستیابی به این فناوری تولید انبوه آن شروع شد تا اینکه در سال
،۱۹۵۸به تأیید و تصویب استاندارد آلمان(DIN)سید. از سال ۱۹۶۰به دلیل مقرون به صرفه بودن
ساخت و ساز با این مصالح، دانشمندان آلمان به فکر مقاوم سازی آن افتادند و در روند این
پیشرفت ، در سال ۱۹۷۷این مصالح به صورت نر و ماده با برش های دقیق، مشکلات
ساختمان سازی را به حداقل رساندند.
از سال ۱۹۸۷با تولید قطعات بزرگ این کالا ، در زمان ساخت و ساز انقلابی پدید آمده و زمان ساخت
بسیار تقلیل یافت و از سال ۱۹۹۴با پژوهش ها و تحقیقات جدید، میزان مقاومت و سبکی این
محصول به حد کمال رسید